The Queen

flashfiction, 121 words, precicely; no more, no less

Ντυμένη πάντα στα μαύρα, με τα εκκεντρικά καπέλα και την αψεγάδιαστη κορμοστασιά της, έκανε πάταγο σουλατσάροντας στους κακόφημους δρόμους της Μητρόπολης. Γρήγορα ανέβηκε στην κορυφή του σκοτεινού εκείνου κόσμου όπου όλα πουλιούνται κι αγοράζονται σε δίκαιες τιμές· υπήρξε η αδιαμφισβήτητη βασίλισσά του. Άνδρες και γυναίκες πλήρωναν χρυσάφι την αγκαλιά της.

Τα πάνω κάτω ήρθαν όταν, σ’ ένα πάρτι, γνωρίστηκε με τη λεγάμενη. Υποτάχθηκε στη γοητεία της. Άρχισε να ζει μόνο γι’ αυτήν. Ό,τι κέρδιζε, χρήματα, κοσμήματα, τα πάντα όλα, στα πόδια της τα ακουμπούσε. Μετά, κάποια στιγμή, εξαφανίστηκε απ’ την πιάτσα. Απ’ τις εφημερίδες μάθαμε τα καθέκαστα. Αδίστακτη, η ερωμένη της!

Την είχαν ανακαλύψει από την αποφορά, νεκρή από μέρες στο διαμέρισμά της, με τη σύριγγα δίπλα στο τουμπανιασμένο της κορμί.

(Translation in English: Clad perpetually in black, with her eccentric hats and impeccable posture, she cut a spectral figure as she glided through the squalid streets of the city’s underbelly. Swiftly, she ascended to reign over that shadowed empire where all things—flesh, loyalty, silence—were traded at fixed prices. She was its undisputed sovereign. Men and women paid in gold for her embrace.

Her unraveling began at a party where she encountered the so-called one. She surrendered to its allure. Soon, she lived solely for it. Every coin, every jewel she earned, she laid at its feet. Then, one day, she vanished from the market. The newspapers later unearthed the particulars. A merciless mistress, indeed!

They found her days-dead in her flat, her bloated corpse sprawled beside a hypodermic syringe.)